گروه نرم افزاری آسمان
صفحه اصلی
کتابخانه
دیوان مولوی
رباعيات
رباعی شمارهٔ ۱۶۹۵
ای آنکه ز حال بندگان میدانی
چشمی و چراغ در شب ظلمانی
باز دل ما را که تو میپرانی
آخر تو ندانی که تواش میخوانی